Grotten van Hato

In maart stelde ik een lijstje op met bezienswaardigheden in Curacao. Het lukte maar niet om de Grotten van Hato, een van de meest prominente attracties op het eiland, binnen te dringen. De ene persoon die ik vroeg om mee te gaan had vrees voor de donkere ruimtes, de ander verdween ineens in het niets (misschien had ze stiekem alleen de grotten bezocht), weer een ander ging op vakantie. Zondag kwam het er eindelijk van.

De attractie bestaat sinds een kleine 17 jaar. De blokken beton zijn uiteraard niet pas in 1991 op elkaar gestapeld, maar sinds dat jaar worden de grotten commercieel geexploiteerd. De "Hato Caves" zijn volgens de gids 200.000 jaar geleden ontstaan, en beslaan een oppervlakte van 4.900 m2.

Vrijdag bezocht ik de Chobolobo Distillery, waar de onvervalste likeur "Curacao from Curacao" wordt gestookt. Geweldige naam om te voorkomen dat miljarden mensen per ongeluk denken dat de drank Curacao wordt gebrouwen in Tanzania. Achter de naam schuilt echter een patentrechtelijke kwestie. Het is onmogelijk om een landnaam vast te leggen als merknaam. Via de naam "Curacao from Curacao" worden buitenlandse brouwers van nep-Curacao gedwarsboomd.
Zondagmorgen was ik aanwezig bij Landhuis Ascension, waar elke eerste zondag van de maand een open dag plus wandeltocht worden georganiseerd. Ditmaal was er een extra trekpleister: een gratis optreden van het Nederlandse Ensemble Ricciotti. De jonge muzikanten konden uit de voeten met zowel feestelijke hoempamuziek als met verstild klassiek werk. Onderweg bespraken Carine en ik de recente optredens van de internationaal bekende Curacaose zangeres Izaline Calister. We wisten dat ze als gast meereisde met een of ander ensemble. Een half uur later stonden we onvermoed ineens oog in oog met Izaline. In april trad ze nog op in Luna Blou, en toegang kostte 50 gulden per persoon. De Antilliaanse Groningse kon lustig zingen zonder dranghekken en zonder bodyguards.


De procedure in Landhuis Chobolobo.

Gratis likeur proeven in Landhuis Chobolobo. Zolang de voorraad strekt, en totdat chollers het hapy hour ontdekken.


Landhuis Ascension.

Kunstenaars etaleren hun waren in het landhuis.

Izaline Calister.

Izaline en haar stevig gemonteerde extensions. Volgens Carine is een deel van haar kapsel nep.

De "Indian Trail", een parkje naast de Grotten van Hato. De route leidt wandelaars langs 20 soorten struiken, planten en bomen die uniek zijn voor Curacao.


De ingang van de grotten.

In de grotten is fotograferen alleen toegestaan op de plaats waar zonlicht naar binnen komt. Het flitslicht kan teveel schade veroorzaken aan de wanden op donkere plaatsen. Tevens raken de vleermuizen confuus van flitslicht.



Hato Airport inclusief opstijgend vliegtuig.

De gloednieuwe hallen van Hato Airport.

Chinees restaurant Rose Garden te Salina. Andere restaurants op Curacao kunnen in de leer bij Rose Garden. De kaart was niet alleen zeer uitgebreid, maar ook gehuld in een schitterend boekwerk. Vaak krijg je een vodje papier onder je neus gedrukt, soms ook met onleesbare kleuren zoals bij Ay Caramba.