Curacao

In het Snek Book wordt beargumenteerd dat de sneks op Curacao zich wezenlijk onderscheiden van snackbars, restaurants en toko's elders ter wereld. De auteurs trachten de 'snekcultuur' bloot te leggen, en bestrijden het vooroordeel dat de sneks vooral worden bezocht door dronkenlui en prostituees.
De verschillen tussen een snek en een Nederlandse snackbar zijn eenvoudig te ontdekken. Een snackbar is in regel gevestigd in een solide gebouw, dat deel uitmaakt van een winkelplein. Een snek is in regel gevestigd in een bouwval, met een dak van golfplaat en met roestige tralies die de bezoeker scheiden van de verkoper. Een snackbar verkoopt friet, kroket, frikandel en andere gefrituurde waren, terwijl de gemiddelde snek zich toelegt op spareribs, lomito (ossehaas), karbonade en andere gegrilde waren.
In snackbars zijn de producten overzichtelijk geëtaleerd en de prijzen worden kraakhelder op verlichte borden vermeld. In de piepkleine sneks is het een raadsel waar de producten worden bewaard. Prijslijsten ontbreken, of op een vel papier zijn lastig leesbare tekens gekrabbeld.

Voor de sneks moeten vergunningen worden verkregen, maar ongetwijfeld opereert het grootste deel in de schemerzone van de informele economie. Zaken als administratie, marketing, contracten en certificaten zijn loze termen in de snekcultuur. De Voedsel en Waren Autoriteit zou menig snek zonder pardon sluiten.
Een variant van de snek is de truki di pan, oftewel een gammele caravan met grilplaat. In theorie kan zo'n snek op wielen de weg betreden, maar dat lijkt me niet raadzaam.
Aan de toog van de snek bespreken Antillianen het leven, politiek, sport, of tappen ze obscene moppen. Bier is vrij goedkoop bij sneks, en in de permanente warmte van Curacao is een blikje gekoelde Polar altijd welkom.
Sneks zijn rauw en charmant, en wat mij betreft blijven ze eeuwig onbezoedeld door luxe, professionaliteit en moderniteit. Eten in het protserige restaurant "Le Clochard" voor over de 100 gulden, of een bevredigende hap bij "Pinguin di oro" en "Goon Lee" cum suis? Mijn keus is gemaakt.


Snek in Sun Valley, sinds kort weer open. Alleen drank verkrijgbaar.

Museum 'Kas Di Pal'i Maishi'. Koningin Beatrix bezocht eind november 1999 dit geconserveerde slavenhuis nabij Westpunt. De exploitant is in het huis geboren.

Christoffelberg, gezien vanuit het Christoffelpark.

Meanderende weg door het Christoffelpark. De steile stukken vergden soms te veel paardenkracht van de gehuurde Hyundai.

Wildernis en de Caribische Zee, gezien vanuit het Christoffelpark.

Ayaca (ook bekend als hayaca en hallaca), een traktatie uit de Venezolaanse keuken. Het pakket van maismeel wordt gevuld met kip, pruimen, olijven en specerijen. Vervolgens wordt het pakket gehuld in bananenbladeren en gestoomd. De ayaca hoort in Venezuela bij Kerstmis als de oliebol bij het Hollandse oudjaar.

Karaoke in bar "Tap maar in".

Kunstwerk ter ere van de dichter Elis Juliana. In 2010 wordt de installatie geexposeerd in de Openbare Bibliotheek Amsterdam. De kooi en paraplu werden onthuld na de lezing van professor Michiel van Kempen in de aula van de Universiteit van de Nederlandse Antillen. Van Kempen behandelde de vraag of antropologen een cultuur even goed kunnen begrijpen, als onderzoekers die tot de bestudeerde cultuur behoren. Zijn antwoord op die vraag laat zich raden, aangezien Van Kempen auteur is van onder meer "Een geschiedenis van de Surinaamse literatuur".