Curacao

De Eilandsraad, de Tweede Kamer van Curacao, behandelt deze dagen de Algemene Maatregel van Rijksbestuur Financieel Toezicht. Deze maatregel houdt in dat Nederland 2,2 miljard euro bijdraagt aan de schuldsanering van de Nederlandse Antillen. In ruil daarvoor accepteren de nieuwe entiteiten (het toekomstige land Curacao, het toekomstige land Sint-Maarten en de drie overige eilanden als soort overzeese gemeente van Nederland) onder meer dat "een onafhankelijke instantie zowel de begroting als de meerjarenplannen op financierbaarheid beoordeelt". (Slotverklaring POK)
Het Bestuurscollege, de regering van Curacao, kan zich wel vinden in de voorwaarden. De oppositie schreeuwt moord en brand en meent dat Curacao door Nederland op de knieen wordt gedwongen, en zijn autonomie te grabbel gooit voor een aalmoes.
Donderdag werd tijdens de vergadering van de Eilandsraad op straat geprotesteerd.

Foto in Amigoe. De tekst is niet erg pakkend, maar de boodschap is helder.

Makamba is een onvriendelijk woord voor Nederlander, wellicht vergelijkbaar met spleetoog voor Chinezen of mof voor Duitsers.

Makamba betekent echter letterlijk 'vriend'. In het boek 'Typisch Nederlands. Vademecum van de Nederlandse identiteit' staat een etymologische verklaring:
' De benaming gaat terug op een pact dat de Nederlanders ooit sloten met de koningin van Angola, tegen de Portugezen. Later zetten deze vrienden de Angolezen op boten en verkochten hen als slaven in de Nieuwe Wereld, maar de benaming is gebleven.'

Twee dagen achter elkaar leed op het voetbalveld. Het terminale verloop van de Russische roulette is iedereen bekend, en Nederlandse Antillen verloor zondag de thuiswedstrijd tegen Haiti met 0-1. Het wereldkampioenschap voetbal in 2010 te Zuid-Afrika moet het stellen zonder de Antias Hulandes. Een schrale troost: in 2010 bestaan de Nederlandse Antillen toch niet meer in de huidige vorm. Maar wat geen troost biedt: het was een eigen goal.

Haiti was iets sterker. Zoals altijd had alles anders kunnen verlopen, want in de tweede helft bij de stand van 0-0 knikkerde een Antilliaan de bal op de lat van het Haitiaanse doel.

Ik had Sorina uitgenodigd om het duel te bezoeken. Na afloop heb ik mijn excuses aangeboden omdat ze de wanvertoning moest aanzien, en ik zei dat ze een leuker afspraakje had verdiend. Een klein uur na de wedstrijd stonden we bij de uitgang van de kleedkamers, en heb ik foto's gemaakt van Sorina, haar vriendinnen en enkele Antilliaanse voetballers. Van de meeste spelers wist echter niemand de naam.

In het stadion zat ik vlak naast een groepje muzikanten. Een van de mannen bespeelde een bastrommel met een stok, een ander trommelde met de hand, een derde raspte over een geribbeld stuk metaal (waarschijnlijk van een auto gevallen) en de vierde sloeg op een afgebroken schep. En luid dat het was.


Gedecoreerde muur in Punda, vlakbij Pleincafe Wilhelmina.

Time Out cafe op het Keukenplan in Punda, vlak voor de wedstrijd Rusland - Nederland.

Aan de intimidatie heeft het niet gelegen. Duizenden Antilliaanse supporters met opblaasbare lawaaistokken in stadion Ergilio Hato te Brievengat.


De bekendste voetballer van het Antilliaanse nationale team, Robin Nelisse.

In Nederland wordt momenteel het Parlementair Overleg Koninkrijksrelaties gevoerd. Deze POK is door de Curacaose oppositiepartijen al omgedoopt tot pokke-overleg. Hero Brinkman (PVV) zal zich kunnen vinden in deze verbastering, getuige zijn weblog waarin hij de Eerste Kamer omschrijft als "echt een prachtige zaal om in weg te dutten".
Curacao levert in elk geval genoeg gespreksstof op. De schuldsanering. De vervuiling door de raffinaderij. De corruptie. De fiscale structuur, waar kamerlid Ronald van Raak (SP) scherpe vragen over stelt. De criminaliteit - afgelopen weekend is de Nederlandse uitbater van restaurant Larousse te Otrobanda vermoord.
Of POK behalve nieuwe, meters dikke dossiers ook echt iets gaat opleveren valt te bezien. Tot verdriet van menig Curacaoenaar raakt het ideaal van Pais Korsou (land Curacao) steeds verder uit zicht. POKo POKo, rustig aan.

Sportief nieuws is ook voorhanden. Afgelopen zondag heeft het nationale elftal van Nederlandse Antillen de uitwedstrijd in Haiti afgesloten met 0-0. Komende zondag is de thuiswedstrijd. Keurig om 18 uur, zodat Antillianen niets hoeven te missen van het ek voetbal.

Ik sluit af met schaamteloze spam. Bezoek allemaal de nieuwe dienst van mijn werkgever MD Info: Newsselect. "Newsselect is een nieuwsservice, die u gratis op uw site kunt plaatsen. Newsselect biedt actueel branchenieuws in combinatie met een advertentie."

Het meest westelijke stukje grond op Curacao heet... Westpunt!
Raad eens hoe de meest noordelijke, oostelijke en zuidelijke punten van Curacao heten?
De weg richting Westpunt heet Weg naar Westpunt.
Het westen van Curacao (banda abou) is woest, ongecultiveerd en verlaten. Hier en daar zijn enkele huizen gegroepeerd, verder is de grond bezet door kaktussen, struiken en stenen.

De 'weg' naar Watamula in het noordwesten van Curacao.
Watamula.
De grond van de rotsen op Watamula.


Bord bij Boka Tabla in het nationale park Shete Boka (Zeven Monden).

Boka Tabla.
Boka Pistol: een inham bij een rotspartij, waar het water zich ophoopt en vervolgens als een kogel in de lucht wordt gelanceerd.


Schot van Boka Pistol.Een van de talloze vogels in de tuin van restaurant Jaanchie's. Meneer Jaanchie is op het hele eiland bekend doordat hij door zijn restaurant loopt als pratende menukaart.

Pleincafe Wilhelmina in Punda. Alle wedstrijden van het ek voetbal worden alhier op flatscreens vertoond. Het ek wordt ook uitgebreid besproken in de kranten, en de nationale zender TeleCuracao zendt het signaal (beeld en commentaar) uit van Nederland 1.

Zo beestje zo baasje! De poes was een paar dagen koest doordat ze voor pampus lag door de pretplant. Het baasje was een paar dagen koest doordat hij voor pampus lag door hyperventilatie.
Het begon met hoofdpijn, de hoofdpijn werd begeleid door een verlamd gevoel in de benen, dat duo breidde zich uit met griep, vervolgens werd alles overheerst door ijzige rillingen van top tot teen, en na enkele uren woelen en grienen in bed leek het over. Ik stond op, bezocht hofleverancier Bon Bini en schoof daarna aan bij mijn buren. Plots voelde ik het rommelen in mijn maag. Ik stond op om me naar het toilet te spoeden. Ik had geen idee wat er in mijn lichaam gaande was, maar het toilet leek me de juiste plaats om het kwijt te raken. Vlak voor de tuintafel zakte ik echter in elkaar.
Een seconde of tien was ik buiten bewustzijn, daarna opende ik mijn ogen en zag ik tot mijn verbazing dat ik op de grond lag terwijl de buurvrouw me aan de praat probeerde te krijgen. Eerst moest ik mijn hersenen voeden met informatie over wie ik ben en waar ik ben; daarna lukte het pas om haar te woord te staan.
In de Taamskliniek was geen arts paraat om me te onderzoeken. In het Elisabeth ziekenhuis te Otrobanda lukte het wel behandeld te worden. Eerst prikte een mannelijke verpleger op hagelwitte Nike Air schoenen me in de wijsvinger om het gehalte van glucose te meten. Vervolgens moest ik mijn relaas opnieuw vertellen aan dokter Suares, een vriendelijke dame met olijke, grijze krullen. Zij wist me te vertellen dat het flauwvallen werd veroorzaakt door hyperventilatie. Mijn bloed had teveel zuurstof opgenomen. Ze zei dat ze kort moest overleggen met een cardioloog, en vervolgens was ze een half uur spoorloos. Een andere arts kwam de kleine behandelkamer in en vroeg nors wie ons naar binnen had gelaten. Alsof we de kamer stiekem hadden gekraakt om te picknicken. Een kwartier later kwam de arts weer, en ditmaal stuurde hij ons naar buiten omdat hij zelf de kamer nodig had. In de wachtkamer was de sfeer niet beter. Tegenover me was een vrouw aan het ijsberen, naast me was een vrouw aan het huilen en bidden. Suares liep langs en beloofde echt zo weer bij ons terug te keren. Weer was ze een half uur spoorloos.

Uiteindelijk werd ik door Suares naar een ander vertrek geleid, waar ze een naald boorde in een ader in mijn linker pols. Ik moest maandag ene dokter Ellis bellen om naar het resultaat te vragen van het bloedonderzoek. En ze gaf een factuur mee, die ik ergens aan een balie moest voldoen. We zagen echter nergens een bemande balie en slopen stiekem uit het ziekenhuis.
Maandag werd de derde keer dat ik het probeerde, de telefoon van dr Ellis opgenomen. De dokter was echter al niet meer aanwezig. Dinsdag kreeg ik Ellis wel te pakken. De beste man had nog nooit van mij gehoord, hij wist niets af van het bloedonderzoek, en hij kon ook geen dossier over mij vinden. Ook vond hij het merkwaardig, dat ik naar huis was gestuurd zonder de resultaten van het onderzoek te vernemen. Hij probeert het uit te zoeken en neemt later contact met mij op.

Curacao leent zich voor een grote reeks activiteiten, maar ziek worden kun je beter bewaren voor elders.




Vrijdag was ik voor Nadesja de gids in Willemstad.


Twee winkels in de markthal te Punda. Karkassen naast een internetcafe.

Geniale naam voor een restaurant.

De orgeldraaier voor het Rif Fort te Otrobanda heeft het voor het kiezen. Hij legde speciaal voor ons een vrolijk deuntje op het draaiorgel en sprak ons moed in voor het ek voetbal.

Plasa Bieu, naast de markthal.

Plasa Bieu van binnen. In deze hal nuttigen dagelijks honderden Antillianen tussen de bedrijven door een warme hap. Het is gebruikelijk om `s middags warm te eten. In de hal bieden vijf leveranciers hun voedsel aan. Wij kozen voor A Fung. Een flink bord met twee kipschnitzels, friet, sla, koude macaroni en een halve liter cola kost slechts 10 gulden (3,75 euro). Goedkoper zul je het nergens op het eiland vinden. En het was geen opgewarmde kliek, alles smaakte krokant en vers bereid.
In de hal waren weinig toeristen te zien. Waarschijnlijk biedt Plasa Bieu met zijn rumoerigheid, kale inrichting en volkse karakter een té hoge dosis Curacao voor de lui die zich verschuilen in luxe resorts.


Curacao ligt aan mijn voeten.

Helaas is er al een Klein Curacao, anders zou dat een geschikte naam zijn voor het winkelcentrum in Brievengat. Alles wat elders op het eiland is te vinden, is ook daar te vinden. Een KFC, een Subway, sneks, een tankstation (Vanddis), een supermarkt, een kerk, restaurants, een drogisterij, een internetcafe en ook een kledingwinkel. Zaterdag besloot ik een kijkje te nemen in die kledingwinkel, Rashonable. Verbazingwekkend veel kleding is uitgevoerd met lange mouwen en pijpen. Een van de verkopers kwam direct gretig op mij af. Een blanke in de zaak, dat is voor ondernemers altijd interessant.
Het aanbod van shirts in de maat xl was beperkt, en ik had niet genoeg geld bij me voor een bonte blouse. Uiteindelijk telde ik 30 gulden neer voor een zwart shirt met bling bling en groene glittergel.

Op de manege wordt het steeds levendiger. In maart en april gingen de huurders niet zoveel met elkaar om. De huidige huurders zoeken elkaar wat vaker op. Ook deze samenstelling valt weer rap uit elkaar, want Eddy vertrekt komend weekend, Bard het weekend daarna en twee dames hebben al een nieuwe woning gereserveerd. Eddy is in Curacao met zijn nichtje. Terwijl zij haar stage uitvoert, ligt oom op het strand. Vorige dinsdag is Mandy gearriveerd, een meid van rond de 20 met een vervaarlijke hond. Het beest heet Hannes, maar omdat hij me zo onguur aankijkt noem ik hem Hassan. Mandy is op het eiland vanwege een weddenschap. Haar ouders denken dat ze binnen zeven maanden gedesillusioneerd terug zal keren naar Nederland. Sinds dinsdag werkt ze in cafe De Tropen. Het uurloon is zeven gulden (2,60 euro) maar gezien de lengte van haar rokjes zal ze meer verdienen aan de fooi.


Achterste rij: Iris (die op Curacao haar scriptie heeft geschreven voor de titel bachelor of human resources management), Eddy.
Onder: Bard, ik, Nadesja (voor minstens een half jaar op de manege om paardrijles te geven).

Het is ruim 30 graden Celsius. De zon verschroeit de aarde en alles wat zich daarop durft te begeven. Elke stap die je zet, kost je een liter zweet. Het is vrijdag en het luie weekend nadert. Ideale omstandigheden voor fitness!
Fitnesscentrum "Bodies in motion" bevindt zich in de wijk Rio Canario, naast het partijgebouw van Frente Obrero Liberashon 30 di Mei (FOL, Arbeiders Bevrijdingsfront). 30 mei verwijst naar het jaar 1969, toen in Willemstad arbeiders protesteerden tegen hun erbarmelijke situatie. De belangrijkste vakbondsleider was Wilson Godett. Hij was president van de Algemene Haven Unie. In de volksmond wordt hij liefkozend Papa Godett genoemd, en hij was ook daadwerkelijk vader, van onder meer de huidige gedeputeerde van infrastructuur Anthony Godett. Papa Godett richtte samen met onder andere Stanley Brown FOL op. De 69-jarige Brown staat al jaren aan de zijlijn maar bemoeit zich met van alles via columns, zijn website en optredens in het openbaar. In het Antilliaanse Dagblad van 23 maart (Pasen) publiceerde hij bijvoorbeeld het stichtelijke artikel "God bestaat niet".
Anthony is momenteel de leider van FOL. Op 30 mei 1969 kwamen twee arbeiders om het leven. De dag wordt nog steeds herdacht. Vandaar de oorverdovende dreunen die uit het oranje gebouw van FOL klonken.

Bodies in motion.

De toestellen in het fitnesscentrum zijn een tikje ouderwets. Ter compensatie zijn het er wel een hoop. En ook oude apparatuur blijkt spieren te kunnen martelen.





Elke vrijdag- en zaterdagavond organiseert Mambo Beach een vismarkt. De meest smakelijke vissen uit de Caribische Zee presenteren zich in een bad met ijsblokjes.

Class of 31-5-2008, bovenste rij: dradu, mula. Onderste rij: inktvis, garnalen. In het midden oa red snapper.


Lion's Dive, niet ver van Mambo Beach, was zondag de locatie van Ter land, ter zee en in de lucht. In verband met het EK voetbal en de Olympische Spelen is het niet zeker of en wanneer de opnames worden uitgezonden. Tegen de 60 constructies gleden van de ingezeepte helling. De winnende tijd is onder de vier seconden. Dat is toch in strijd met 's lands mentaliteit van "poko poko" (kalm aan).
De buurman en ik reden naar Lions Dive met een nieuwe bewoner op de manege. De terugreis was avontuurlijker. We waren op zoek naar een busje en werden gespot door een illegale chauffeur. Deze Indiase man is niet aangesloten bij de vakbond van chauffeurs, STU (Sindikato Transporte Uni). De afgelopen weken hebben leden van STU banden lek gestoken van de busjes van collega`s die weigeren deel te nemen aan de staking. Het laat zich raden wat STU van plan is met auto`s van illegale chauffeurs. Alhoewel, in de fik steken is te kostbaar na de recente prijsverhogingen.
De man vroeg 15 gulden voor een ritje naar Brievengat, terwijl een legale chauffeur genoegen neemt met 1,80. Aan de andere kant: een taxi zou nog duurder uitpakken. Onderweg vertelde hij dat hij het geld hard nodig had om zijn gezin te onderhouden, en dat hij Curacao in het begin een vervloekt eiland vond vanwege de dorheid en beperkte omvang. India is immers gigantisch en kent een regenseizoen. Hij slingerde over secundaire wegen om controles op de ringweg te omzeilen.
In Brievengat wilden we bij de kebabzaak een portie doner kebab kopen, maar de zaak zat, niet voor het eerst, zonder rundvlees. Waar gaat dat heen met Korsou? Straks zitten de sneks zonder snacks, de Ostrich Farm zonder struisvogels, Lion's Dive zonder water.