Marcel in Curacao

Curacao

Help

6 mei 2008 by Marcel Roes

Stel dat ik een Antilliaanse man was, voor een half jaar als toerist in Nederland, zou het dan ook zo snel zijn gelukt om Nederlanders te vinden die de tijd nemen om over hun land en leven te vertellen, en om locaties te tonen waar ze graag komen? Zou ik dan ook zo snel worden uitgenodigd om bij hen thuis een maaltijd te nuttigen, of zouden ze dan ook zonder omwegen instemmen om uit eten te gaan? Ik heb zo mijn vermoedens.
Zo af en toe kan ik wat terugdoen voor alle altruistische en gastvrije hulp die ik ontvang. Vorige week heb ik de laptop 's nachts laten zwoegen om een dvd van Nijntje te downloaden, voor een neefje van Carine. Het jochie had het geanimeerde konijn nog nooit eerder gezien, maar was dolblij met haar avonturen. Nadat hij enkele episodes had gezien bij Carine thuis, sprak hij daarna op de achterbank van zijn vaders auto alleen nog maar over Nijntje.
Carine is er opgetogen over dat de jongen daardoor tegelijk meer in aanraking komt met de Nederlandse taal.
Voor Carine zelf heb ik kopieen gemaakt van dvd`s over spirituele zaken, zoals 'The secret'.
Voor Vanessa, waar ik af en toe via internet mee correspondeer, heb ik een sollicitatiebrief gecontroleerd en gecorrigeerd. Voorlopig bezorgt haar studie te veel hoofdbrekens om tijd te besteden aan frivoliteiten.

Zondag werd de wireless router weer eens geteisterd door een storing. De router kiest altijd het meest onmogelijke moment voor een defect: vlak voor of tijdens het weekend, als er geen personeel aanwezig is om het apparaat te herstarten. Bard stelde voor, niet geheel serieus mag ik hopen, om kortsluiting te veroorzaken op het complex. Ik vond een minder agressieve maar even stiekeme weg om een herstart te forceren. Via het adres 192.168.1.1, standaard het ip-adres van routers, was het een koud kunstje om in te loggen op het control panel van de Linksys modem. Daarna scheidden twee knoppen ons van een verbinding: release en renew.

Ook de fysieke beveiliging op het complex bleek niet geheel op orde te zijn. Het kostte Bard twee weken om te ontdekken dat hij voor zijn voordeur dezelfde sleutel gebruikte als voor het washok. Iedereen op de manege heeft echter een sleutel voor het washok. Oftewel: iedereen had toegang tot het appartement van Bard. En daarvoor, van alle vorige bewoners. Hij heeft de kwestie gemeld bij de beheerders, en dinsdagmiddag werd zijn voordeur voorzien van een ander slot. Over de kwetsbaarheid van de router hebben we, in ieders belang, wijselijk gezwegen.

Filed under having  

1 reacties:

Mam zei

Hallo Marcel,

Als jij een Antilliaanse man in Nederland met vakantie was, was je net zo alleen gegaan als dat je gekomen was. Dat is mijn vermoeden.

De mensen daar zijn ongelofelijk gastvrij en vriendelijk.

En geloof me als ik zeg, dat ik hier net zoveel van die gastvrijheid geniet als dat jij dat daar doet.

Zo maken ze dit half jaar voor jou echt tot een onvergetelijke tijd.

Hopi, hopi danki voor alle Antillianen.