Curacao

De vrijmarkt tijdens Koninginnedag was vrij bescheiden van omvang. Het Brionplein in Otrobanda was grotendeels onbenut, en het strookje straat langs de Emmabaai in Punda wordt voor meer dan de helft ingenomen door terrassen. Zo af en toe werd in een kraampje tweedehands rommel uitgestald, maar verder betrof het alleen maar ongebruikte handel.
In Amsterdam struikel je tijdens Koninginnedag over de bierpompen en provisorische snackbars. In Willemstad ondervond de gevestigde horeca op 30 april heel wat minder concurrentie. Geen wonder, want zoals ik eerder heb geschreven kun je in het bebouwde deel van Curacao sowieso geen stap zetten zonder te stuiten op alweer een 'snek'. Voor nog meer aanbieders is er simpelweg geen ruimte.

Om 14 uur begon het muziekfestijn op de Scharlookade. De band The Lions, uit Curacao, speelde prima reggae. De studentikoos ogende zanger trapte regelmatig zijn wahwah-pedaal in voor een funky gitaarsolo. Reggae en gitaarsolo`s horen bij elkaar als een triangel en death metal, maar daardoor klonk het niet minder prettig. De band speelde onder meer covers van Stir it up (Bob Marley) en Night nurse (Gregory Isaacs). Een paar uur later bracht Los Presidentos bachata ten gehore, en ook deze band nam een bekend nummer onder handen: Que bonita es esta vida.

In de namiddag reden Carine en ik naar het International food and family festival te Rust & Burgh. Het terrein ligt pal naast de tennisbanen van sportcentrum Asiento, waar Bolivia werd verslagen door de Makamba Antillen. Het festival wordt elk jaar georganiseerd op 30 april en 1 mei en heeft geen direct verband met Koninginnedag, maar draagt wel bij aan de feestvreugde. In Punda was er een evenwichtige verhouding tussen Nederlanders en Antillianen. In Rust & Burgh legden de Nederlanders het af met 99% versus 1%. Stom van ze, want daardoor hebben ze geen Venezolaans broodje vlees geproefd. Het witte broodje lijkt op een pita met een luchtige, krokante laag als bij een appelflap. Van binnen is het brood smeuig als fijngestampte rijst. Voorts waren er kraampjes met voedsel uit onder meer Thailand, Suriname, Japan, China en uiteraard de kuminda krioyo (inheemse keuken).