Curacao

Dushi is foetsie. Ze is niet verzwolgen door de paarden, verdwaald in het Kabouterbos of gepikt door een andere katnapper, maar opgenomen in een Nederlandse gezin op Curacao. Terwijl ik aan de tafel op de porch aan het werk was, kwam een jongen langs met het verzoek of hij de poes mee naar huis mocht nemen. Even later voegde zijn moeder zich bij ons, en ze vertelde dat het gezin reeds een kat verzorgt van ongeveer dezelfde leeftijd, evenals een hond.
Ik vroeg of ze Dushi onmiddellijk wilden meenemen, stiekem hopend dat de moeder zou antwoorden dat het geen haast had en ze over een paar weken zou langskomen met de kattentas. Maar het had wel haast, en zo was ik een kwartier later plots gescheiden van Dushi.
Geen nagels meer in mijn benen bij elke stap die ik zet, geen gemekker meer zodra ik de koelkast open, geen ronkend dekentje maar op schoot, geen bewaker meer op de drempel om kakkerlakken te weren. Ayo Dushi mi gusta ta cubo í mi ta desea bo lo mihor.


Voor de liefhebbers is hier een kaart van Curacao met een hoge resolutie.