Curacao

Woensdagavond doolde ik door het winkelcentrum in Brievengat, op zoek naar voedel voor mijn knorrende en knorrige maag. De 'snek' naast Bon Bini keurde hij af, de Italiaan werd gepasseerd omdat de naam Spaghetti Factory weinig goeds beloofde over de ambachtelijkheid, en de Chinees was gehuisvest in een bouwval dat aan elkaar hing van zoetzure saus. Ik bleek niet de enige dolende ziel te zijn in Brievengat. Vanuit de bosjes naast een elektriciteitshuisje hoorde ik gejank van een kitten. Het eenzame beestje liet zich af en toe zien maar wilde niet worden aangeraakt. Toen ik de poes een pluk vers brood aanbood kon ze zich niet langer bedwingen. Knorrend en gulzig at ze de stukjes op, waarbij ze haar tanden ook in mijn vingers plantte. Elders in de bosjes hoorde of zag ik geen familie van de kitten. Haar vacht had donkere plekken van de viezigheid.
Het is in Curacao ongebruikelijk om katten als huisdier te houden. Honden zijn wel gebruikelijk, maar de manier waarop ze worden behandeld vormt geen rechtvaardiging voor de term 'huisdier'. Honden zijn eerder slaven, die op een minimaal niveau worden verzorgd zodat ze het erf kunnen bewaken.
Een Antilliaanse man liep langs en vroeg wat ik had gevonden. Ik toonde hem de kat, waarop hij zei dat hij op zoek was naar zijn verloren geld. Misschien had hij de hoop, dat ik per toeval een pakket duizendjes had gevonden en het uit eerlijkheid aan hem zou overhandigen. Over de kat zei hij dat dakloze dieren de mensen "niets kunnen schelen".
De man liep door, waarna ik de nog steeds knorrende poes tegen mijn borst klemde en haar vervoerde naar mijn appartement. Daar kreeg ze melk, nog meer brood, Heinz groentesalade en vervolgens een wat minder in de smaak vallende poetsbeurt onder de douche. De nacht heeft ze doorgebracht in een rieten mandje, geplaatst in de badkamer en voorzien van een handdoek. Twee andere bewoners, Marleen en Iris, kwamen voor de poes met een onvermijdelijke naam op de proppen: Dushi. Vandaag, donderdag, heeft Dushi buiten gedarteld en gesmuld van Friskies kattenvoer.
Heb ik de poes ontvoerd terwijl haar moeder net een ommetje maakte, of heb ik Dushi gered van een akelige lijdensweg? Ik hoop maar op het laatste. Voorlopig hou ik haar `s nachts binnen, maar als ze iets groter en sterker is dan moet ze zelf rondom de manege haar kostje bij elkaar zien te jagen. Of zich laten vertroetelen door toekomstige huurders.



Het asiel van de Dierenbescherming Curacao heeft een zeer beperkte capaciteit. De hokken kunnen niet meer herbergen dan 75 honden en 36 katten. Het gevolg laat zich raden: "a considerable number of neglected animals in poor health and newborn or sick puppies and kittens have to be euthanized." (Website)
Dat is een ongunstige situatie voor kleine Dushi. Ook het adres van het asiel boezemt geen vertrouwen in: Abattoirweg!