Curacao

Zodra je ruim 9.000 kilometer bent gescheiden van je huis, liggen de nieuwe ervaringen ineens voor het oprapen. Uiteraard zijn niet alle primeurs even succesvol. Zodra ik weer in Nederland ben, zou ik het bijvoorbeeld niet betreuren als ik nooit meer het griezelige gekruip zie van een kakkerlak. En alhoewel ik het best aardig vond smaken, zal ik waarschijnlijk ook nooit meer een ober verzoeken om een kopje jambo. Mijn eerste voetbalinterland smaakte echter wel naar meer. Op 21 of 22 juni speelt Ned Antillen thuis tegen Haiti; de uitwedstrijd vindt een week eerder plaats. Die datum zet ik alvast in de agenda (ook al heb ik die niet). En donderdagavond woonde ik voor het eerst een dansvoorstelling bij: One in soul.


De voorstelling behandelt de thema`s emancipatie, integratie en "masculine and feminine energy". Het is dat de website van theater Luna Blou het vermeldde, anders had ik gedacht dat One in soul niets anders behelst dan een klein dozijn dames en meisjes die hun lenige lichamen in fraaie vormen vouwen.
De voorstelling is een initiatief van de Arubaanse danseres Alydia Wever, en wordt gefinancierd door onder meer het Prins Bernard Cultuurfonds en het Nederlands Fonds voor Podiumkunsten.
Het gebouw van Luna Blou (blauwe maan) bevindt zich vlak achter de gallerij Kas di Alma Blou (huis van de blauwe ziel).


Verslagen van de voetbalinterland zijn oa hier te vinden:
Amigoe
NRC
FIFA (voorbeschouwing)
NAVU
Extra (in Papiamento)
El Nuevo Diario (krant in Nicaragua, in Spaans)
La Prensa (idem)