Na een beknopte inventarisatie concludeer ik dat brood, vruchtensap en vlees zo`n 50% goedkoper zijn dan in Nederland. Bon Bini supermarkt verkoopt bijvoorbeeld een bruin brood voor 1,95 Antilliaanse gulden (Naf, en 1 Naf is ongeveer 0,40 euro). Een portie biefstuk van drie a vier ons kost 4,48 Naf. Vruchtensap wordt verhandeld voor 70 a 100 eurocent per liter, afhankelijk van de concentratie van fruit. Gerenommeerde culinaire paleizen als KFC en McDonalds zijn eveneels de helft voordeliger dan in Nederland. Jonge kaas kost zo`n acht euro per kilo, maar belegen kaas moet al snel minstens 12 euro per kilo opleveren. Dat is vergelijkbaar met het Nederlandse niveau. Schouderham wisselt voor 17,50 Naf per kg van eigenaar (7,50 euro/kg). Een liter Pepsi of Coca Cola (1,20 euro) kost juist meer dan in NL.
In de supermarkt zul je geen streepjescodes tegenkomen, laat staan rfid-tags. Alle producten worden voorzien van een ouderwets plakkertje met de prijs, en het personeel loopt aldoor met het plakkertjespistool langs de schappen. De indeling van Bon Bini is op zijn zachtst gezegd chaotisch. Zoals eerder gemeld betekent Bon Bini `welkom`, en de labyrintische opzet zorgt ervoor dat je de supermarkt inderdaad niet zo snel verlaat. Vooral de liefhebber van frisdrank heeft het lastig, want een deel van het aanbod staat geparkeerd onder de schappen met groente, een ander deel staat in kratten naast de kaas, enkele flessen zijn verstopt in een koelcel en de rest is zonder systeem in een rek gepropt.
De ruimte tussen de schappen is soms bijzonder klein, en zelfs te klein als je tegemoet wordt getreden door een Antilliaanse `big momma`. Achter de kassa`s staan jongelui gereed om de boodschappen van klanten in te pakken. In Curacao zijn ze dol op kleine, witte plastic zakken. Wat je ook koopt en hoeveel het ook kost, je krijgt het overhandigd in een witte plastic zak. De zakken zijn echter dun en van slechte kwaliteit, en daarom gebruiken de inpakkers in Bon Bini voor elke een a twee producten een nieuwe tas. Het is me niet duidelijk of ze in dienst zijn van de supermarkt, of dat Bon Bini de straatschoffies gedoogt. De eerste keer gaf ik de inpakker een beloning van pakweg 3 Naf, maar daarna constateerde ik dat Antillianen de tasjes nors aanpakken en zonder te betalen weglopen. Voortaan betaal ik ook niet meer. Zo toon ik mijn goede wil om te assimileren en levert het me nog wat op ook.
In de krant Amigoe van 28 februari 2008 staat dat 34% van de import (exclusief brandstofroducten) van Curacao afkomstig is uit de VS. Nederland volgt met 26%, en 7% wordt geimporteerd uit Venezuela. Inclusief brandstofproducten staat Venezuela bovenaan met 65%.
Bier, toch ook een soort brandstof, komt eveneens vaak uit Venezuela. Volgens mij is het meest geliefde biermerk Polar, gevolgd door Amstel (Bright). Polar is in elk geval het meest geliefde merk om de blikjes van in de berm te werpen. Een blikje Polar met 30 cl kost 1,25 Naf in de winkel en ongeveer het dubbele in de plaatselijke kantine. Sommige blikjes zijn versierd met een prentje van een vrouw in bikini. Is Polar zo nog wel een verkoeling?
Op Curacao is je gulden een daalder waard
5 maart 2008 by Marcel Roes
Filed under
boodschappen
having
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
0 reacties:
Een reactie posten