De afgelopen week werd ik op straat en in winkels door hen omringd, maar over negen maanden zijn er geen Antillianen meer. Vanaf 15 december 2008 verwerft Curacao de status aparte, zodat na Aruba alweer een land zijn banden met de Nederlandse Antillen verbreekt. Ook Sint-Maarten krijgt vanaf die datum de status van apart land binnen het Koninkrijk der Nederlanden. Bonaire, Sint Eustatius en Saba worden bijzondere gemeenten van Nederland. De Nederlandse Antillen houden dus medio december op te bestaan. Van de een op de andere dag zijn de ruim 150.000 burgers van Curacao geen Antilliaan meer, maar alleen nog een Curacaoënaar.
De overheden van Aruba en de Antillen lijken te beseffen dat de landen te klein, onontwikkeld en geisoleerd zijn om te streven naar onafhankelijkheid. Suriname zette de status aparte weliswaar om in onafhankelijkheid, maar dat land is ettelijke malen groter dan pakweg Curacao en heeft verbindingen over vaste grond met buurlanden. Bovendien heeft de president van Venezuela Hugo Chavez een half jaar geleden gezegd dat alles wat zich binnen 200 zeemijl van Venezuela bevindt, bij zijn land hoort. Curacao ligt circa 70 kilometer ten noorden van Venezuela (nog geen 40 mijl). Hoe moet een eiland zonder leger zich verdedigen tegen Venezuela? Dan kunnen ze op Curacao de ene dag juichen dat de tirannieke Nederlanders zijn verdreven, en de volgende dag wenen dat `orkaan Hugo` ze heeft verzwolgen.
Tot die tijd blijft Nederland een voornaam cultureel, politiek en economisch ijkpunt. De krant Antilliaans Dagblad opende afgelopen zaterdag bijvoorbeeld met een artikel over aanstaande wetgeving in Nederland, waarmee seksuele omgang tussen homoseksuelen in het openbaar wordt geregeld. Vervolgens komen twee Antilliaanse politici aan het woord, en beide zijn fel tegen de regulering. Niet omdat ze homoseksualiteit hekelen, maar seks in het openbaar willen ze liever uitbannen dan propageren.
Het is ondoenlijk om te beschrijven wat de visie van Antillianen op Nederlanders is. Daarvoor zijn de meningen uiteraard te uiteenlopend. Wel kan met zekerheid worden gesteld dat Nederlands verleden als kolonisator geen gunstige invloed heeft op die visie. Rita, de vrouw in het appartements links van het mijne, vertelde dat ze in supermarkt Centrum opzettelijk werd genegeerd. Een bediende gaf haar geen antwoord, en ging daarna wel met een Antilliaanse klant in gesprek. In supermarkt Bon Bini geven de cassieres geen sjoege als ik hen goedemiddag wens of dankuwel zeg. In 2000 verscheen in de Volkskrant een artikel over het `nurkse imago` van dienstverlenend personeel in Curacao. (Klik hier) Het trendy restaurant Cinco neemt bij voorkeur Nederlandse stagiairs aan, want de Antilliaanse beroepsbevolking kan kennelijk niet voldoen aan de gewenste gastronomische eisen. Maar zo blijven Nederlanders en Antillianen elkaar mijden en veroordelen, en blijven we allemaal vreemdelingen.
vreemdelingen
10 maart 2008 by Marcel Roes
Filed under
willemstad
having
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
3 reacties:
Hallo Mars,
Heb je al wel een visie kunnen ontdekken van de Curacaoënaar op de buur(ei)landen en vooral op Suriname?
Wim
Het lijkt me een goed idee om mensen met "rechtse'denkbeelden eens een tijd op Curacao te stationeren. Ze laten ervaren hoe het voelt om tweedehands burger te zijn.
Maar blijf zelf vriendelijk en beleefd. Want wat je zaait, zal je oogsten.
Anoniem (?) als je echt streng wil zijn, verwijs ze dan door naar de gevangenis Bon Futuro..daar schijnt het allesbehalve bon te zijn.
Wim, in het dagelijks nieuws zijn Aruba en vooral Suriname weinig zichtbaar. Ik zou zo snel geen antwoord weten; een korte speurtocht levert oa deze quotes op:
De Surinaamse immigranten op Curaçao stammen af van veel verschillende etnische groepen, zoals Afrikanen, Chinezen, Indonesiërs en Hindoestanen. De weinige Surinamers die naar Curaçao kwamen om te werken in de raffinaderij hadden het voordeel dat ze Nederlands spraken. Hierdoor klommen zij snel op tot hoger opgeleide arbeiders en administratieve medewerkers. De Surinaamse Club is tegenwoordig het middelpunt van deze bevolkingsgroep en organiseert regelmatig activiteiten voor haar leden, die een gevarieerde etnische achtergrond hebben.
--- Gaandeweg, wat kreeg je in het moederland nu eenmaal over de Antillen op school te horen, werd duidelijk dat de Curaçaose bevolking deels uit mensen van Surinaamse origine bestond. In de jaren '20, '30 en vooral '40 kwam men vanuit het hele Caraïbische gebied af op het werk dat de olieraffinaderij van de Shell bood. Een deel van de Surinamers ging daar werken, maar evenzo in het onderwijs en in de ambtenarij. In en om de Penstraat was een zo goed als Surinaams wijkje. Tussen de Curaçaoënaars en de Surinamers bestond een verhouding zoals tussen de Nederlanders en de Belgen
---
De groep Surinamers is meer gedifferentieerd dan die van de West-Indiërs; naast arbeiders vindt men ook employees in dienst van de oliemaatschappij, ambtenaren, onderwijzers en artsen. De Surinaamse kinderen hebben meestal de Curaçaose "way of life" overgenomen, spreken vlot Papiaments en voelen zich Curaçaos. Trouwens, mits hier geboren, zijn zij ook voor de wet geheel gelijkgesteld met landskinderen.
Een reactie posten