Marcel in Curacao

Curacao

Willemstad centrum

6 maart 2008 by Marcel Roes

Fietsen, lopen, scooter- of motorrijden is niet aan de Antillianen besteed. Alle afstanden worden overbrugd via de auto. Als ik van tevoren had moeten raden welke automerken het meest in zwang zijn in Curacao, dan had ik Aziatische fabrikanten genoemd als Suzuki en Daihatsu. En dan modellen van een jaar of 15 geleden. Op de weg kom je inderdaad regelmatig barrels tegen die zelfs te aftands zijn voor op de schroothoop. De meerderheid van de auto`s is echter afkomstig van Europese fabrikanten. Bovendien betreft het verrassend vaak gloednieuwe auto`s, blinkend en glimmend alsof ze een uurtje geleden zijn opgehaald in de showroom. Ik heb geen diepgaand en statistisch verantwoord onderzoek gedaan, maar mijn eerste indruk is dat ruim eenderde van de auto`s is gekocht in de afgelopen drie jaar. (Veel kentekenplaten bevatten het jaar van uitgifte.) Daarnaast rijden er relatief veel pickup trucks rond op het eiland.

Ik heb geen rijbewijs en ik had ook nog niet de moed verzameld om te reizen via het openbaar vervoer. Daarom vroeg ik aan de vrouw in appartement H of ze binnenkort naar de binnenstad zou rijden, en of ik dan mee mocht gaan. Ze heet Rita en is tegen de 50 jaar, terwijl de andere huurders rond de 20 jaar zijn. Mijn verzoek kwam net op tijd, want ze zou de gehuurde auto binnen twee dagen weer inleveren. Tijdens de rit vertelde Rita dat ze twee weken op vakantie is in Curacao, en dat ze Curacao had gekozen als bestemming omdat een nichtje hier stage verricht.

Van de Nederlanders die vliegen naar Curacao is volgens mij minstens de helft stagiair. Het bureau Wereldstage brengt stagiairs onder bij ziekenhuizen, horeca bedrijven, het ministerie van Justitie, winkels en toeristische attracties. Hartstikke mooi natuurlijk dat scholieren wat van de wereld zien en werkervaring opdoen, maar Wereldstage lijkt meer begaan met entertainment dan met educatie. Wereldstage, het voormalige Curacao Stage Buro, exploiteert bijvoorbeeld de website http://www.chillenopdeantillen.com. Tijdens mijn studietijd heb ik een hoop merkwaardige vakken gezien op het curriculum, maar het werd niet zo bont als `chillen`. Tevens organiseert Wereldstage in samenwerking met Amstel diverse strandfeesten. Pendelbusjes richting het strand vertrekken vanaf het bureau van Wereldstage. Een geruststellend idee voor ouders, dat Wereldstage hun kinderen niet alleen voorziet van werk en onderkomen, maar ook van alcohol.

Het centrum van Willemstad bestaat uit de delen Punda (punt) en Otrobanda (andere kant), van elkaar gescheiden door de Sint Annabaai en met elkaar verbonden door de Koningin Emmabrug. Deze pontonbrug van 168 meter lang is `s werelds enige houten draaibrug. Twee jaar geleden is de pontjesbrug op kosten van de Europese Unie gerenoveerd door de Nederlandse bouwgroep Janssen de Jong Groep. Net als je dreigt te vergeten dat Curacao een piepklein eilandje is temidden van onnoemlijk veel water, wordt het oog overspoeld door de Caribische. Zo blauw, zo eindeloos, zo machtig.

Voor auto`s is de hooggelegen Koningin Julianabrug gebouwd. Dankzij deze 55 meter hoge brug zul je in het centrum van Willemstad niet zo snel de weg kwijtraken. Je kunt gerust zijstraatjes betreden en lukraak hoeken afslaan, want vroeger of later doemt de Julianabrug weer op als ijkpunt. Ik was niet lang genoeg in het centrum voor een uitgebreider verslag.

De weg huiswaarts legde ik af via een officieuze bus. De officiele bussen worden geexploiteerd door het staatsbedrijf Autobusbedrijf Curacao (ABC). De 40 beschikbare bussen worden verdeeld over circa 20 lijnen, en de frequentie is eens per 1,5 a 2 uur. De officieuze busjes rijden grofweg dezelfde route als de officiele lijnen, en verschijnen meerdere keren per uur. Per busje is er ruimte voor acht of negen personen. Ongeacht waar je uitstapt kost een ritje 2,25 Naf. In mijn busje werd ik vergezeld door een scholier (te herkennen aan het schooluniform van het Triniteit College), de vrouwelijke chauffeur en zes boodschappende dames. Terwijl de chauffeur koers zette richting Bonam / Brievengat, zag ik een zwerfster in een rode jurk vissen in een vuilnisbak. Ze trof een flesje Pepsi aan en constateerde gelukzalig dat de cola niet geheel was opgedronken.

Filed under having  

4 reacties:

Aline zei

Willemstad.. ik zat dus een weekje in dat grote Van der Valk Hotel. Moet je bekend voorkomen want De Baron (Bassie en Adriaan) heeft daar ook geslapen :)Als je nou het straatje rechts van het beroemde gele Penha gebouw loopt, kom je aan de rechterzijde een pinautomaat tegen dat mijn pasje heeft ingeslikt... Ja ja toch leuk om te weten. En die Julianabrug.. jammer dat je er niet kunt parkeren want het uitzicht is prachtig, he? Marjolein ging altijd vol gas die brug op omdat het oude Kevertje het anders niet trok. Ook al had ik wel al mijn rijbewijs, het is lastig autorijden daarzo omdat je zo verdwaald. Is het die woensdag nog gaan regenen trouwens? Woensdag had ik wel dikke pech. Terwijl ik op mijn werk was, is mijn thuis geparkeerde auto aangereden. Inene belde de buurman dat er politie en ambulance in de straat was. De veroorzaker was een wat oudere vrouw die een blackout kreeg en daarom de geparkeerde auto achter mij raakte, welke vervolgens mij raakte. Op mijn eigen blogaccount zal ik wat foto's plaatsen, mocht je je vervelen :).

Mam zei

Daar heb je het nu al. Geen rijbewijs. En ik heb nog zo uitdrukkelijk aangeboden om mij mee te nemen als persoonlijk chauffeur.

Maar ja , niet luisteren he. Nu moet je liften of met public transport, konvoi of trein.

En terwijl Aline's auto wordt aangereden is de mijne weer helemaal goedgekeurd.

Ayo a diasabra mucha hombre.

Mam

Marcel Roes zei

Kreeg je het pasje nog wel terug via het personeel? Ik heb just in case ook mijn credit card mee. Maar ik moet het centrum nog nader inspecteren, eerst even iemand strikken om mee te gaan.
De brug is inderdaad knap steil. Sommige vinden de pijpen en centrales van de olieraffinaderij onstierend, maar ja als je het bbp niet alleen op toerisme wil baseren dan is er industrie nodig.
De regen kwam pas donderdag, en door dat ene dagje vertraging waren het flinke stralen.

Hoe oud was de vrouw die de kettingbotsing in gang zette?
Gelukkig zat je niet zelf in de auto.

Mam je bent nog steeds bon bini hoor :) de trein zal niet lukken, dat is er niet.

Aline zei

Hola Marske,

Geen idee hoe oud die vrouw was, het is nu week geleden en ik heb er niks meer van gehoord. Niet eens van mijn eigen garage, geen idee hoe het met ons ceetweetje is (Citroen C2). En dan het pinapparaat.. er hing destijds een ouderwetse zwarte telefoon naast het pinapparaat en daarmee kregen we de beheerder aan de lijn. Hij had niet veel zin om langs te komen maar had geen keus. Helemaal tiptop in uniform dus hij zal zich daar wel alleen voor mij in hebben moeten hijsen haha.